Corvo do Xallas

Corvo de peluche, medidas aprox: 30cm

Na antiga mitoloxía celta, e logo no folclore galego, os corvos estaban asociados coa morte e pensábase que cando voaban adoito ó redor dunha casa onde houbese algún doente era sinal de que morrería de contado, como lembra a cantiga:

"Corvo agoireiro
Vaite lixeiro,
Que nesta porta
Non hai carne morta"

A reputación esotérica do corvo fai que apareza frecuentemente como animal de compaña das meigas, moitas veces participando nos seus rituais.

A sobriedade e rudeza destes animais inspirou ao Bardo Pondal, que no seus poemas Queixumes dos Pinos adicou uns versos aos "Feros Corvos de Xallas":

Feros corvos de Xallas
Que vagantes andás,
En salvaxe compaña,
Sen hoxe nin mañán;
Que poidera ser voso compañeiro
Pola gándara longa!